به نام اویی که جز او کسی شایسته ستایش نیست
چند روز بیشتر فرصت ندارم، و چقدر این دقیقه ها در این چند روز زود زود زود میگذرن.
با امید به عنایت خدا چند روز دیگه عازم سرزمین وحی میشم و هیچ بودنم رو احساس میکنم.
نمیدونم باید در این لحظات چه کاری کنم و به نوعی میشه گفت شکه شدم.

تا اونجایی که یادمه از دوران کودکی وقتی تلوزیون مسجدالحرام رو نشون میداد آروم و بی سروصدا اشکام جاری میشد، تا اینکه ماه رمضان میشد و این بی تابی بیشتر با دلم بازی میکرد.
این چند سالی که وقتی در ماه رمضان میخوندیم اللهم ارزقنی حج بیتک الحرام دیگه جای خودشو داشت.
بهر حال قسمت شده که امسال برم اونم در ماه رمضان تا اونجا این دعا رو عوض همه مسلمین و مخصوصا محبین اهل بیت در کنار کعبه زمزمه کنم.
فقط از هر کی این یادداشت رو میخونه میخوام برام دعا کنه، ما که حالی نداریم و در بدترین زمان از لحاظ روحی که به هیچ عنوان آمادگی شو ندارم عازم این سرزمین سراسر نور مشم.
دعا کنین به درگاه خدا تا با کرم خودش و بحق کریم اهل بیت خودشون حال ما رو رو براه کنن و آماده.
                                                      الهی آمین